Vertrek ouders en verder

In Ghana is het normaal dat je de laatste dag dat je gasten er zijn je een feestje geeft. In ons geval was dat een barbecue.
Isaac had een geit op de kop getikt, die konden we mooi opeten.
Maar de slager werkt hier iets anders dan in Nederland.
Ze doen het namelijk zelf, en ik moest erbij zijn.
Ik zal niet precies het proces van geit tot saté vertellen, maar de foto's zijn niet geschikt voor mensen met een zwak hart of een gevoellige maag.
Op de een of andere manier had ik 's avonds toch niet zo'n heel erge trek, dus maar een klein beetje gegeten.
Volgende dag ouders op de taxi gezet en met Isaac naar een europees hotel gegaan.
Bord patat met kip gegeten, cola gedronken en voetbal gekeken.
Laat in de middag ontmoette we iemand die ons naar een Ghanees buurtfeest bracht.
Erg gezellig, chaotisch, simpel en iedereen kreeg een soort bakje mee waar we in Nederland hamburgers in verpakken (grote gele M) maar dan gevuld met rijst, saus en en stukje vlees.
Volgende dag vroeg opstaan, tas inpakken, slippers aan, zwembroek aan, zonnebril op en in de bus naar Kumasi.
4 uur en 2 euro armer was ik ruim 200 km verder en moest ik op zoek naar een (goedkoop) hotel.
Een guesthouse wordt veel gebruikt door backpackers en is dus goedkoop. Na een korte wandeling vond ik een kamer voor een prikkie. Niet groter dan de gemiddelde cel in Zuid-Amerika, maar er stond een bed, een ventilator en een stopcontact. Dus genoeg om te overleven.
Het schijnt dat Kumasi de grootste markt van Afrika heeft, dus leuk om even te kijken.
Ongeloofelijk hoeveel mensen er op een redelijk klein gebied kunnen leven, dingen verkopen en dingen kopen. Net een mierennest naast een kleuterspeelplaats. Ontzettend druk, en geen blanke te zien. Soms vergeet je dat je zelf blank bent. Gelukkig is er altijd wel een opdringerige verkoper die je er even aan herinnert. Bedankt!
Ananas en iets te drinken gekocht en op zoek naar de uitgang en mijn daarna naar mijn bezemkast.
Hé deze kerk komt me bekend voor, heb ik die man niet eerder gezien? Deze auto ging toch de andere kant op? Waarom zie ik die vrouw die zeep verkoopt voor de 3e keer? En waarom weigerde ik ook alweer om een kaart mee te nemen? Wat was ook alweer de naam van mijn guesthouse?

Ik was de enige die de weg kwijt was. In de verte een "echte" backpacker. Tenminste hij is blank, heeft een enorme tas, sportschoenen met sokken, afgeknipte spijkerbroek en hij kijkt enigzins wanhopig. Dus zou zomaar een backpacker kunnen zijn...
Hij was op zoek naar een hotel naast mijn hotel, en hij had een kaart. Binnen mum van tijd hadden we zijn hotel gevonden, kamer geboekt en samen de stad in om iets te eten te zoeken.
Het enige wat open was, restaurant Baboo, was een europees restaurant met patat, hamburgers en PIZZA! Ook al kan hij niet tippen aan WIjnand's creaties van Domino Pizza.
Het smaakte me prima.
De "backpacker" bleek Paul uit Duitsland. Een aardige jongen die geen enkel idee waar die naartoe ging.
Ik vertelde dat ik naar Tamale wilde om daar in de buurt op safari te gaan.
Volgende morgen om 7 uur afgesproken om samen de bus naar Tamale te pakken.
Een ritje van 6 tot 8 uur, ligt aan de chauffeur.
Het was net een computerspelletje. Ontwijk zoveel mogelijk kuilen, pas op voor overstekende geiten en probeer om een drukke 1-baans weg zoveel mogelijk voertuigen in te halen en zo snel mogelijk bij het busstation te komen. Als er iemand dood gaat: Game Over en opnieuw proberen.
Binnen 6 uur en iedereen levend waren we in Tamale.
Onderweg stopt de bus soms bij kleine handelsplekjes waar je vanuit de bus vanalles kunt kopen. Bananen, water, mango's en ik heb een enkeling zelfs een hele rijsttafel zien bestellen. Alles kan hier, geen probleem.
Tamale is in het noorden van Ghana. Geen zeewind en niet zoveel begroeiing. Dus 35 graden en op zoek naar een plek om te slapen. Paul had een handig duits boekje dus een taxichauffeur bracht ons naar een mooi plekje aan de rand van de stad.
Omdat we samen waren was het niet zo heel erg duur en kregen we een prima kamer. Lekker douchen, wat drinken op het terras, slechte ghanese soapsseries kijken en dan naar bed.
10 uur vetrokken naar het busstation om een ticket de kopen naar Mole, hier kan je op safari. Jammer dat de tickets al om 6.00 uur 's ochtend uitverkocht waren.
Samen besloten een dag in Tamale te verblijven.
Wat opviel in Tamale is dat er heel veel mensen op een fiets of brommer rijden. En wat zij kunnen, kunnen wij ook!
Tour de Tamale begon met het huren van fietsen. Paul had zijn verlopen ID kaart gegeven als borg in het geval er iets mocht gebeuren dat we niet in de problemen kwamen.
Inmiddels was het 12 uur, heetst van de dag. Dus op zoek naar een zwembad. Heerlijk gezwommen en daarna een kraampje aan de kant van de weg opgezocht. Paul is vegetarier ('t is toch een echte backpacker) en bestelde aan maaltijd zonder vlees. Het kostte maar 1 cedi (50 cent) en het was genoeg om de komende 2 dagen mee door te komen. Ik heb t ook maar besteld, en het was best lekker en gezond.
In de middag de stad rondgefiets en een aantal toeristische plekken bezocht.
Ongeveer een kilometer hemelsbreed zagen we een groot stadion voor ons. 2 mogelijkheden, netjes over de weg en omrijden of rechtdoor en geen idee waar we uitkomen.
Paul is avontuurlijk van zichzelf en wilde wel rechtdoor, over een voetbalveldje, dwars door de vuilnisbelt, langs akkertjes, hekjes, en een hoop troep kwamen we uit bij een aantal boomhutten.
Hierin zaten blowende mannen verstopt. Midden in het bos alleen te bereiken via de zojuist beschreven weg. Even met ze gepraat. Ze hadden meer wiet dan de gemiddelde rastafari in Amsterdam. Ongeveer 10 keer zo goedkoop als in Nederland, het groeit hier namelijk als onkruid.
7 uur hadden we afgesproken de Duitse Nikolas op te halen van het busstation. Hij wilde met ons mee naar Mole.
's Avonds drankje gedaan en naar bed.
Volgende ochtend om 5 uur opgestaan om om 6 uur bij het busstation te staan. Hier moesten we onze naam op een lijst schrijven voor de bus naar Mole National Park.
De bus vertrekt om 2 uur,dus terug naar het hotel en lekker rondhangen/ wat drinken en een douche nemen. Het is mogelijk dat de bus eerder vertrekt, dus we waren om 12 uur op het busstation.
Gewacht tot half 3, maar nog steeds geen bus...
Nog maar gevraagd en de bus komt er zo aan, dat is mooi!
half 4 nog steeds geen bus,
4 uur, half 5, 5 uur...
Toch nogmaals vragen, deze keer aan 3 personen van het busbedrijf, het wil nog wel eens voorkomen dat ze zomaar wat zeggen.
Meneer nummer 1: De bus komt niet meer, die komt morgen pas..
Meneer nummer 2: De bus van vandaag is al weg..
Meneer nummer 3: Heb geduld, de bus vertrekt zo..
Half 6 ontmoette we een aantal toeristen die vertelden dat alle hotels in Tamale vol waren. Dus geen slaapplek als de bus niet komt..

Toen werd het 6 uur en hebben we een beslissing gemaakt...
Dat lees je de volgende keer!