De reis naar het zuiden

In Taupo naar de bioscoop geweest, auto netjes geparkeerd.
Film was erg leuk (Hangover 2, opgenomen in Bangkok dus ik herkende erg veel.)
Terug van de film kwam ik erachter dat ik mijn lampen aan had staan.
Dikke pech, accu leeg!
Kon dus niet meer rijden. 2 jongens aangesproken die wel wilde duwen, misschien dat we hem dan aankregen. Lukte niet! Gelukkig schoten 2 andere jongens me te hulp met van die dingen die je op je accu aansluit. En JA, hij deed het weer.
Goed slaapplekje opgezocht en volgende morgen naar de watervallen en "craters of the moon" Die watervallen waren verschrikkelijk snel.
Per minuut stroomt daar zoveel water doorheen dat je er 3 olympische zwembaden mee kan vullen. Kan je je echt niet voorstellen.
Craters of the moon waren gaten in de grond waar stoom uit kwam. Heel bizar om te zien.
Omdat het vulkanisch gebied is is de grond zo heet dat al het grondwater en zelfs modder kookt en zelfs verdampt zodat grote pluimen stoom ontstaan. Heel gaaf om te zien.
Dag erna stukje rijden naar een plaatsje vlakbij een natuurreservaat.
Vanuit hier heb ik me ingeschreven voor een 9 uur durende wandeling de volgende morgen om 7.30 uur.
Iets te laat wakker geworden waardoor ik me ontbijt moest nuttigen in het busje die me ophaalde.
Half uurtje rijden, nog een aantal mensen opgehaald, paar duitsers en paar engelsen. En toen kwamen we bij de wandelroute aan.
"Gelukkig" stond op de borden dat de wandeling "maar" 7,5 uur duurde.
Mijn sneakers zaten gelukkig goed, maar als ik naar de andere wandelaars keek liep ik al 100 meter achter. IEDEREEN had bergschoenen aan.
Al snel kwam ik 4 engelsen tegen met wie ik ben meegelopen.
De schade viel mee, ik kon ze goed bijhouden. Prachtige omgeving en schitterende wandeling. Jammer dat ik mijn camera was vergeten!
Hoe dom kun je zijn...
Na 4 uur wandelen kwamen we op de bergtop. 1882 meter hoog.
Oke, we begonnen op 700 meter hoogte, maar dat wil zeggen dat we toch bijna 1,2 kilometer omhoog hebben gelopen.
We zaten zelfs al boven de sneeuwgrens. Heb zelfs een sneeuwbal gemaakt.
Blij dat ik 2 paar sokken had aangedaan want het was verschikkelijk koud daarboven. Ook al zaten we boven alle wolken en hadden we dus volop zonneschijn.
De terugweg duurde eigenlijk 1,5 uur te lang. Er was een bergweg gemaakt zodat je makkelijk kon lopen. Beetje saai dus, ook al was de omgeving wederom prachtig.
Mijn arme voetjes hadden wel wat rust nodig dus lekker een douche genomen en daarna in de auto gestapt onderweg naar de kustroute. De highway langs de westkust schijnt verschrikkelijk mooi te zijn. En aangezien ik toch naar Wellington moet om vanuit daar de boot te nemen naar het zuidereiland ben ik meteen vertrokken.
Het werd al snel donker en ik moest dus een slaapplekje hebben.
Ik zat ergens in de Middle of nowhere dus ik kon niks vinden.
Zijstraatje ingereden waar alleen maar boerderijen stonden.
Auto neergezet om er vervolgens achter te komen dat ik vaststond in de modder. Dat zien we morgen wel, nu lekker een tukkie doen.
Volgende morgen auto in eerste versnelling en vol gas uit de modder.
Veel kilometers gemaakt en kwam 's avonds aan in Wellington, de hoofdstad van Nieuw-Zeeland.
Drukke stad waar ik middenin zat. Zeg maar 5000 auto's en 1 busje die eruit ziet als een ruimteschip.
Voordat ik een plek kon vinden om te slapen was het al donker. Woonwijk ik om te tanken en dan een plekje zoeken.
Ik werd aangesproken door een oudere man bij het tankstation. Ik zag mijn kans schoon en vroeg de weg naar een camping.
Behoorlijk ver en moeilijk te vinden was het antwoord.
Maar je mag met mij mij naar mijn huis, kan je daar slapen.
Oke, dat is mooi. Opa heeft gekookt en zijn buurman had onbeveiligd internet, dus daar kon ik ook gebruik van maken.
's Avonds discussies over europa, reizigers, de 2e wereldoorlog en migranten. De beste man was helemaal in zijn element en heeft mij zelfs zijn auto's laten zien. (Dikke bak)
Volgende dag moest de beste man naar zijn werk en ging ik de stad verkennen want het was heerlijk weer.
Goeie spot gevonden om nog een nacht door te brengen en daar meteen de auto neergezet.
Volgende morgen nog even van het zonnetje genieten en toen de boot op om naar het zuidereiland te vertrekken.
Mooie grote boot die van alle gemakken was voorzien en me binnen 3 uurtjes mooi naar de overkant bracht.
Meteen een camping gezocht en de volgende morgen richting Abel Tasman National Park.
Erg mooi gebied waar het helaas hard regende dus alleen vanuit mijn auto alles bekeken.
Volgende bestemming was de weskust.
Prachtig gebied met bergen die aan de zee grenzen. Paar mooie plaatjes geschoten.
Onderweg een liftende backpacker tegen gekomen waarmee ik nu nog steeds ben.
Hij was op weg naar de Frans Jozef gletsjer. Daar wilde ik ook naartoe om die te beklimmen.
Schijnt super gaaf te zijn om gletjer te klimmen. en dat was het ook!
WOW! wat super.
Eerst kreeg je alle benodigde spullen aan.
Een soort skischoenen met "klauwen'' eronder, helm, een klimonderbroek, jas, trui en sokken. Ook kregen we een soort pikhouweel om je armen in het ijs te houden
Je moet proberen omhoog te klimmen op een muur van ijs.
Tuurlijk glijd je meteen naar beneden.
Behalve: Eerst zet je jezelf vast door je voet in de ijswand te schoppen. Als het goed is blijft deze zitten. Dan schop je die andere voet ernaast en ram je de pikhouweel in het ijs. Als je helemaal in het ijs zit schop je je voet wat hoger en daarna je armen.
Zo klim je langzaam omhoog.
Erg gevaarlijk, want als je misschopt schop je of je voet open of je glijdt naar beneden.
Natuurlijk zit je vast aan een touw, maar de truc is om die niet te gebruiken.
Het was echt supergaaf om te doen! Zie de foto's voor de verduidelijking.
Nu onderweg naar Queenstown. Dat is DE place to be voor alle super gave dingen.
Hier kan je bungee jumpen, skydiven en alle andere gave dingen.
Het schijnt daar winterfestival te zijn. Vrijdagavond vuurwerk en daarna een groot feest!
Nog maar 2 weekjes te gaan, dan kom ik 10 juli als het goed is veilig weer thuis!