Dagje stad

Na een hectische week even 2 dagen rust genomen om alles tot me door te laten dringen.
Contact met Nederland gehad en veel geklust aan het huis.
En... Heerlijk geslapen! We zijn namelijk de haan kwijt. Ik ben bang dat het inderdaad Kentucky fried chicken is geworden, hij is nergens meer te vinden en de buurkindjes die altijd om eten komen vragen hebben ineens geen honger meer...
Dat probleem heeft zichzelf dus opgelost.
Vrijdag half 7 opstaan om naar het oude fort te gaan in Cape Coast.
Eerst in een Trotro (taxibusje) naar Cape Coast gegaan, we zaten acherin het busje en konden dus makkelijk naar buiten kijken. Had er misschien ook wat mee te maken dat er geen achterruit in het busje zat.
We waren om 8 uur bij het fort. Daar kwamen we erachter dat het fort pas om 9 uur open gaat voor bezoekers. Rustig een colatje gedronken tot de rust werd verstoord door een bus met studenten uit Nigeria.
Al snel kwamen er 2 meiden naar me toe of ze met me op de foto mochten. Het schijnt daar erg bijzonder te zijn als je iemand ontmoet met blauwe ogen. Als Brad Pitt heb ik vakkundig de camera's toegelachen. Jammer dat ze niet om handtekeningen vroegen, dan had ik me echt een filmster gevoeld.
Ik voeg een kleine selectie van het beeldmateriaal toe.
Om 9 uur gemeld in het kasteel voor een rondleiding.
In anderhalf uur ben ik alles te weten gekomen over de geschiedenis van de slavernij en ook gezien te hebben waar alles gebeurde en hoe dat ging. Minstens zo indrukwekkend als Auschwitz al is dat moeilijk te vergelijken met elkaar.
Daarna ben ik naar een gedeelte van de stad gegaan waar veel vissers wonen.
Hier geldt met recht het motto: "Hard voor weinig, nooit chagerijnig".
Deze mensen leven in houten krotjes met alles wat ze hebben: een zelfgemaakte kano.
Het is net of je naar een documantaire op tv zit te kijken. De uit een boom gesneden kano gaat te water met een aantal vissers die vissen met zelf in elkaar gezette netten. Deze netten gooien ze in het water met een steen die de netten op hun plek moet houden.
Ook hiervan voeg ik foto's toe.
Ik ben verder gelopen naar de "supermarkt". Dit is een soort Sligro, je hebt er werkelijk alles! Eten, drank, borden, glazen, pannen, fietsen, klokken, kleding, magnetrons, koffers en nog veel meer.
In elk pad zit een medewerker. Als je iets wil hebben moet je dat aan hem/haar vragen. DIe schrijft het op een bonnetje. Met dit bonnetje moet je naar de kassa of af te rekenen. Hier staan 3 medewerkers elkaar te controleren. Bij de uitgang laat je je bonnetje weer zien om te controleren of je alles hebt betaald.
Maar veel leuker is de markt. Dit is nog veel gekker dan het Vondelpark op een zonnige koninginnedag. Overal staan kleine kraampjes en iedereen verkoopt iets anders. Heel veel kraampjes met eten. Bananen, mango's, ananassen, advocado's en appels zijn allemaal zo uit de natuur te halen en kosten dan ook bijna niks. Een banaan kost 3 eurocent.
Maar dan heb je wel een klein zielig banaantje zo groot als een augurk.
Grote normale bananen kennen ze niet. Ze hebben wel dingen die behoorlijk veel lijken op bananen. Dit is "plantain" oftewel, bakbanaan. Deze moet je bakken, koken, roosteren of frituren om het nog enigzins eetbaar te maken. Het is namelijk heel erg hard.
Eigenlijk verkopen ze alles wat je in Nederland zo in de supermarkt kan halen. Je bent alleen een hele dag bezig om alles te vinden wat je nodig hebt. Tomatenpuree in literblik, geen probleem!
Terwijl je over de markt loopt kom je allerlei vrouwen tegen die iets vervoeren. Dit doen ze allemaal op hun hoofd. Als je een banaatje wil kopen halen ze eerst een schaal met bananen van hun hoofd. Hetzelfde geldt voor zakjes water (flessen hebben ze bijna niet). Alles vervoeren ze op hun hoofd. Ik wilde het zelf ook proberen, maar dit was geen succes. Alles lag binnen een paar seconde op de grond.
Overal zie kinderen lopen die aan het spelen of aan het werken zijn. Zo kwam ik een ventje van een jaar of 3 tegen die met een mes plantjes aan het wieden was. Gelukkig vond die het wel leuk om eventjes te poseren voor mijn camera'tje.
Rond een uur of 2 was ik weer thuis. Toen vertelde mijn moeder dat het buurmeisje van 9 al vanaf 9 uur 's ochtends op mij zat te wachten.
Eigenlijk wilde ik met een muziekje eventjes mijn hangmatje een bezoekje brengen.
Judith het buurmeisje wilde ook graag muziek luisteren dus die zat op een stoel naast de hangmat met een oortje met (veelal Nederlandse) muziek.
In de namiddag met Judith memory gespeeld en met haar engelse schrift uitspraken en werkwoorden geoefend. Dit vond ze erg leuk. Kinderen hier zijn niet gewend aandacht te krijgen. Ze worden op de wereld gezet, krijgen (soms) te eten en als de ouders het geld hebben een uniformpje om naar school te gaan. Voor de rest zoeken ze het maar uit.
's Avonds met Isaac naar de disco geweest. Erg leuk om een keer mee te maken.
Zaterdag uitgeslapen en en wat geklust. Zondag staat een bezoekje aan Isaac's oma op het programma. Deze schijnt midden in het oerwoud te wonen, ik ben benieuwd!