Myanmar

Nou nee! We laten gewoon het vliegticket verlopen en gaan reizen!
Eerst 2 volle weken de zon van Thailand en daarna het vliegtuig naar Myanmar.
Dit land is nog niet zo lang open voor toeristen en dus enigzins moeilijk bereisbaar. In thailand geld omgeruild in gloednieuwe dollars, omdat ze in Myanmar alleen ongeschonden nieuwe dollar biljetten accepteren. Op het vliegveld dollars omgeruild voor lokaal geld de Kyat. De exchange rate is praktisch hetzelfde als in de stad. 1 dollar is 980 Kyat. Reken met 1000=1 omdat dat nou eenmaal makkelijker is.
Ik kwam 10 uur savonds aan dus moest een taxi nemen. Er kwam een man in een jurk naar me toe of ik een taxi wilde, om hem te pesten expres in een andere taxi gestapt (fixed price, 7 dollar)
Die jurk blijkt een soort doek, genaamd longhi en ongeveer 85% van alle mannen loopt in zo'n ding. Auto's rijden rechts, maar de helft van de autos heeft het stuur rechts zitten en de andere helft links. Brommers zie je niet.
Het valt al snel op dat de verkeersregels hetzelfde zijn als in Amsterdam. Groen is doorrijden en rood is ook doorrijden, dit zorgt voor een gezellige chaos. Gevaarlijk is het niet.
Taxi bracht me naar het hart van het centrum daar waar de meeste hotelletjes zitten. De eerste zat vol, samen met een nieuwzeelander op zoek naar eentje die wel plek heeft. Hij vertelde dat een gemiddelde kamer zo'n 12 dollar per nacht kost, het dubbele van thailand dus. Na 2 keer proberen was er een agenebbes guesthouse met nog 2 plekken in de " dorm room" dit was eigenlijk een leeggehaalde opbergruimte die max 1 meter hoog was (zie foto) maarja voor 4 dollar... je moet iets. Volgende morgen meteen verkast naar een 1 persoons kamer.
In de Lonely Planet (aangeschaft in thailand voor een tientje) stond een leuke stadswandeling. De eerste 400 meter, dus me de lonely planet in me hand was ik een perfect object voor verkopers, ruilhandelaren en waarzeggers. Gewoon blijven lachen en nee knikken werkt prima. Overal vragen ze of je geld wilt wisselen. Mocht je dat toch willen doen (je hebt t toch nodig) kan je beter naar een winkeltje gaan waar ze dan doen. Voor de koers hoef je het niet te laten en is toch iets prettiger. Wel goed opletten of er geen ezelsoren, kreukels of scheuren inzitten. Anders is je briefje niks meer waard (in Myannar).
Wandeling was mooi. Gave dingen gezien en halverwege even gestopt bij het duurste hotel van het land. Heel decadent een cola gedronken en nootjes gegeten en daarna verder gelopen. Het valt op dat er heel veel uniformen op straat te vinden zijn. Bij elk ook maar beetje beroep van status hoort een uniform. Natuurlijk politie en brandweer. Maar ook conducteur, bewaker, bankmedewerker en straatveger. Tenminste als je een oranje hesje meetelt als uniform...

Omdat ik toch me wandelschoenen aan had meteen doorgelopen naar   Shwedagon Paya. Myanmars meest beroemde bedevaartsplaats. Elke Birmees moet daar ooit geweest zijn! Entree is 5 dollar. En binnen is het erg indrukwekkend. Zeer groot en mooi complex met maar enkele toeristen als bezoekers. Er komen zo weinig toeristen dat 2 ventjes, jaar of 17 met me op de foto wilden. Gewoon omdat t kan.
Daarna taxi teruggenomen (2 dollar)
S avonds nog even de markt op waar spijkerbroeken te koop zijn voor 2, 50. Bijna iedereen een enge rode mond heeft omdat ze op bepaalde bladeren kauwen. Daarna spugen ze de boel weer uit dus alle straten zijn ook rood.
Volgende dag spoelde alles weg omdat t hard regende. Alleen trein ticket geregeld voor Mawlamyine, 10 uur durende rit naar het zuidoosten van Myanmar. Savonds naar de bioscoop geweest. Kaartje was gratis (europese filmweek) en popcorn en cola kostte me 1,20. Voor de film begint staat de hele zaal op om naar de geprojecteerde vlag te kijken en het volkslied aan te horen. Na afloop luid applaus.
Dit zijn de eerste indrukken van Myanmar. Volgende verhaal gaat over het binnenland