India
Door: Robin Stolk
Blijf op de hoogte en volg Robin
25 April 2014 | Nepal, Pokhara
India is haat of liefde, ik heb veel verhalen gehoord over mensen die het verschrikkelijk vinden maar zodra ze weg zijn het ontzettend missen. Ik ben een van de mensen die het meteen al fantastisch vindt.
Het land heeft werkelijk alles wat je kunt bedenken.
Zoals in het laatste verhaal beschreven heb ik inderdaad een safari op een kameel gedaan. 3 dagen en 2 nachten door de woestijn aan de pakistaanse grens gewandeld. Herders in traditionele kleding gezien, wilde kamelen, kinderen die zodra ze een toerist zien hun hand ophouden en roepen: "money, chocolate!!!"
Overdag 45 graden maar snachts aanzienlijk kouder. Erg leuke ervaring, al is een kameel niet erg comfortabel. 2 dagen later sliepen we, inmiddels met een groep van 5, 2 Britten, een Australiër en een Belgische in een tempel. Gratis verblijf en gratis eten. Profiteren mag, maar het wordt op prijs gesteld als je ook eens helpt met het dagelijks leven daar wat bestaat uit vrijwilligerswerk. Je kunt eten koken, opdienen, afwassen, uien snijden en alles wat er nog meer nodig is om voor 100.000?? Mensen per dag eten te bereiden.
Zo zat ik 2 uur naast een oma knoflook te pellen, gewoon met de hand want de mesjes waren bot. Ging prima!
Na hier 3 dagen gratis te hebben geleefd (india is al zo duur...) vertrokken we naar de bergen. Eerste stop was dharmsala. Dit is een plaatsje waar heel veel tibetanen leven, de dalai lama woont hier en heeft zijn eigen tempel. Niks bijzonders of bedekt in goud. Gewoon een simpele tempel waar een paar monikken en apen lopen. Dus binnen 4 dagen ben ik verplaatst van de woestijn naar de bergen waar je de sneeuw op de toppen kon zien. snachts erg koud, dus een tibetaanse deken en geitenwolle sokken gekocht.
Na een dag vonden we een instelling die op vrijwillige basis tibetanen engels leert. Elke dag om 14.00 uur komen reizigers en tibetanen bijeen om elkaar iets te leren. De toeristen leren de tibetanen engels en wij leren iets over tibet. Je praat over een vooraf bepaald onderwerp, de dag dat wij hielpen ging het over het huwelijk. Ik was in gesprek met een 50-jarige man die 40 jaar als monnik had geleefd. Interresante gesprekspartner, ook leuk om hem wat engels bij te leren (na 7 maanden praktisch alleen engels praten is mijn engels best aardig)
Van dharmsala vertok ik alleen naar Manali, een klein dorpje dat bekend staat om zijn activiteiten, je kunt er raften, paragliden, bungeejumpen en ongetwijfeld nog veel meer.
Ik besloot een 4 uur durende wandeling met twee andere backpackers te maken. Geweldig uitzicht toen we de sneeuwgrens bereikte ( +- 3500 meter)
Vanaf Manali in een dus naar Rhisikesh. Staat bekend om zijn vele plekken om yoga en meditatie te doen. Hier zijn de beatles een poos geleden ook 2 maanden geweest, dus daar is het bekend voor.
Het is hier super druk en toeristisch, maar nog steeds goedkoop. Rishikesh ligt aan de ganges en als je wilt raften kost dat je 5 euro voor een 3 uur durende tocht. Ik zat in een boot met alleen maar Indiërs waarvan niemand kon zwemmen. Op een plekje waar de rivier vrij diep was riep de instructeur dat je uit de raft kon springen om er later weer in te kruipen. Met een snoekduik lag ik in het water gevolgd door een van mijn nieuwe indiase vrienden. Na 5 minuten zwom ik rustig naar de raft maar mijn indiase vriend drijft alleen maar verder af. 2 kilometer verder wachtte we op hem toen hij aan kwam drijven.
Grappig om mee te maken!
Vanaf Rishikesh nam ik de trein naar varanashi. Varanashi is een heilige plek aan de Ganges waar zo zeggen ze Shiva is geboren, dit is een belangrijke god in het hindoeïsme. Ze zeggen dat als je jezelf hier op traditionele wijze laat verbranden je het proces van reïncarnatie stopt. Daarom is het soort bedevaart oort waar oude mensen vanuit heel India heenkomen om hun laatste dagen in een hospice te slijten. Het verbranden van de lichamen gebeurt gewoon op straat op een meter of 5 van de ganges. Ze maken een vuurtje van hout, leggen het gezegende lichaam erop en na 2 uur is er alleen een klein stukje bot over (vrouwen de heupen en mannen de borst) en dat gooien ze in de Ganges.
Geen hele fijne plek om lang te verblijven. Wel heel Interessant om te zien allemaal.
Vanaf varanashi kan je de bus naar nepal nemen
Het land heeft werkelijk alles wat je kunt bedenken.
Zoals in het laatste verhaal beschreven heb ik inderdaad een safari op een kameel gedaan. 3 dagen en 2 nachten door de woestijn aan de pakistaanse grens gewandeld. Herders in traditionele kleding gezien, wilde kamelen, kinderen die zodra ze een toerist zien hun hand ophouden en roepen: "money, chocolate!!!"
Overdag 45 graden maar snachts aanzienlijk kouder. Erg leuke ervaring, al is een kameel niet erg comfortabel. 2 dagen later sliepen we, inmiddels met een groep van 5, 2 Britten, een Australiër en een Belgische in een tempel. Gratis verblijf en gratis eten. Profiteren mag, maar het wordt op prijs gesteld als je ook eens helpt met het dagelijks leven daar wat bestaat uit vrijwilligerswerk. Je kunt eten koken, opdienen, afwassen, uien snijden en alles wat er nog meer nodig is om voor 100.000?? Mensen per dag eten te bereiden.
Zo zat ik 2 uur naast een oma knoflook te pellen, gewoon met de hand want de mesjes waren bot. Ging prima!
Na hier 3 dagen gratis te hebben geleefd (india is al zo duur...) vertrokken we naar de bergen. Eerste stop was dharmsala. Dit is een plaatsje waar heel veel tibetanen leven, de dalai lama woont hier en heeft zijn eigen tempel. Niks bijzonders of bedekt in goud. Gewoon een simpele tempel waar een paar monikken en apen lopen. Dus binnen 4 dagen ben ik verplaatst van de woestijn naar de bergen waar je de sneeuw op de toppen kon zien. snachts erg koud, dus een tibetaanse deken en geitenwolle sokken gekocht.
Na een dag vonden we een instelling die op vrijwillige basis tibetanen engels leert. Elke dag om 14.00 uur komen reizigers en tibetanen bijeen om elkaar iets te leren. De toeristen leren de tibetanen engels en wij leren iets over tibet. Je praat over een vooraf bepaald onderwerp, de dag dat wij hielpen ging het over het huwelijk. Ik was in gesprek met een 50-jarige man die 40 jaar als monnik had geleefd. Interresante gesprekspartner, ook leuk om hem wat engels bij te leren (na 7 maanden praktisch alleen engels praten is mijn engels best aardig)
Van dharmsala vertok ik alleen naar Manali, een klein dorpje dat bekend staat om zijn activiteiten, je kunt er raften, paragliden, bungeejumpen en ongetwijfeld nog veel meer.
Ik besloot een 4 uur durende wandeling met twee andere backpackers te maken. Geweldig uitzicht toen we de sneeuwgrens bereikte ( +- 3500 meter)
Vanaf Manali in een dus naar Rhisikesh. Staat bekend om zijn vele plekken om yoga en meditatie te doen. Hier zijn de beatles een poos geleden ook 2 maanden geweest, dus daar is het bekend voor.
Het is hier super druk en toeristisch, maar nog steeds goedkoop. Rishikesh ligt aan de ganges en als je wilt raften kost dat je 5 euro voor een 3 uur durende tocht. Ik zat in een boot met alleen maar Indiërs waarvan niemand kon zwemmen. Op een plekje waar de rivier vrij diep was riep de instructeur dat je uit de raft kon springen om er later weer in te kruipen. Met een snoekduik lag ik in het water gevolgd door een van mijn nieuwe indiase vrienden. Na 5 minuten zwom ik rustig naar de raft maar mijn indiase vriend drijft alleen maar verder af. 2 kilometer verder wachtte we op hem toen hij aan kwam drijven.
Grappig om mee te maken!
Vanaf Rishikesh nam ik de trein naar varanashi. Varanashi is een heilige plek aan de Ganges waar zo zeggen ze Shiva is geboren, dit is een belangrijke god in het hindoeïsme. Ze zeggen dat als je jezelf hier op traditionele wijze laat verbranden je het proces van reïncarnatie stopt. Daarom is het soort bedevaart oort waar oude mensen vanuit heel India heenkomen om hun laatste dagen in een hospice te slijten. Het verbranden van de lichamen gebeurt gewoon op straat op een meter of 5 van de ganges. Ze maken een vuurtje van hout, leggen het gezegende lichaam erop en na 2 uur is er alleen een klein stukje bot over (vrouwen de heupen en mannen de borst) en dat gooien ze in de Ganges.
Geen hele fijne plek om lang te verblijven. Wel heel Interessant om te zien allemaal.
Vanaf varanashi kan je de bus naar nepal nemen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
